what is Have/Has?

Have و has، دو فعل اساسی در زبان انگلیسی هستند که به عنوان فعل کمکی (auxiliary verb) و همچنین به عنوان فعل اصلی (main verb) به کار می‌روند. این دو فعل، معنای متفاوتی دارند و برای بیان زمان حال، گذشته و حال کامل در زبان انگلیسی استفاده می‌شوند.

فعل have به صورت مصدری (infinitive) به معنای "داشتن" یا "امتیاز داشتن" به کار می‌رود. این فعل، در زمان حال ساده با فرم های "have" و "has" به کار می‌رود. "Have" برای فرم‌های مفرد و جمع در سوم شخص، و "has" فقط برای فرم مفرد در سوم شخص به کار می‌رود.

برای ساختار جمله با فعل have و has، فعل "have" بعد از فاعل و قبل از شکل ساده فعل اصلی قرار می‌گیرد. برای مثال، در جمله "I have a car"، "I" فاعل، "have" فعل کمکی و "a car" فعل اصلی است.

در زمان گذشته، فعل have به صورت "had" به کار می‌رود. به عنوان مثال، در جمله "He had a headache yesterday", "had" برای بیان زمان گذشته فعل have استفاده شده است.

در زمان حال کامل، فعل have به صورت "have/has + past participle" به کار می‌رود. به عنوان مثال، جمله "I have seen that movie before"، فعل have به صورت "have" در فرم شخص اول و به صورت "has" در فرم شخص سوم به کار رفته است و فعل اصلی "seen" به صورت گذشته کامل (past participle) آن استفاده شده است.

برخی مثال‌های دیگر از فعل have و has عبارتند از:

- "She has a beautiful voice" (او صدای زیبایی دارد)
- "They have been married for five years" (آنها پنج سال است ازدواج کرده‌اند)
- "I had a great time at the party" (من در مهمانی وقت خوبی داشتم)
- "He has never been to Asia before" (او هیچ وقت قبل از این به آسیا نرفته است)