1
بازدید : 
روش T.P.R. یا "Total Physical Response"
یکی از روش‌های آموزش زبان انگلیسی است که بر اساس تجربیات روانشناختی و نظریه‌های یادگیری مبتنی بر فعالیت ارائه شده است. این روش توسط دکتر جیمز آشر در دهه 1960 معرفی شد و به طور گسترده‌ای در آموزش زبان به عنوان یکی از روش‌های آموزشی موثر شناخته می‌شود.
1. مبانی نظری:
ایده اصلی در پشت روش T.P.R. این است که زبان انگلیسی باید مانند زبان مادری فراگرفته شود، به این معنی که یادگیری زبان باید طبیعی و بدون استرس اتفاق بیفتد. روش T.P.R. از اصول نظریه یادگیری شناختی و روانشناختی بهره می‌برد و بر ایده این تمرینات تمرکز دارد که تا حد امکان زبان آموزان را در معرض تجربه زبان قرار می‌دهد.
2. اجزای اصلی روش:
1. واکنش فیزیکی: دانشجویان به دستورات ساده با حرکات فیزیکی واکنش نشان می‌دهند. این حرکات شامل انجام دادن فعالیت‌های مختلفی مانند انگشت‌نمایی، حرکات بدنی، و یا حتی استفاده از وسایل آموزشی می‌شود.
2. تکرار: مفاهیم و واژگان با تکرارهای مکرر و در قالب دستورات متنوع به زبان آموزان آموزش داده می‌شود. این تکرارها باعث تقویت حافظه زبانی و افزایش نمودار درک زبانی می‌شود.
3. تعامل بین فردی: در این روش، تعامل بین فردی بین معلم و دانشجو و همچنین بین همسالان ترویج می‌شود. این امر به دانشجوها کمک می‌کند تا اعتماد به نفس و مهارت‌های ارتباطی خود را بهبود ببخشند.
مزایا:
1. یادگیری طبیعی: با استفاده از تمرینات فیزیکی، زبان آموزان به طور طبیعی با مفاهیم و واژگان زبان آشنا می‌شوند، مشابه زبان آموزی که در کودکی زبان مادری خود را یاد گرفته است.
2. مشارکت فعال: این روش با فراهم کردن فعالیت‌های فیزیکی، از زبان آموزان مشارکت فعالی را در فرایند یادگیری استخراج می‌کند و باعث می‌شود که آنها بهتر یاد بگیرند.
3. تقویت حافظه: تکرارهای مکرر و استفاده از حرکات فیزیکی باعث تقویت حافظه زبانی و بهبود مهارت‌های یادگیری می‌شود.
نتیجه‌گیری:
روش T.P.R. یک روش آموزشی موثر برای یادگیری زبان انگلیسی است که با ترکیب عناصر فیزیکی و ذهنی، زبان آموزان را به یادگیری زبان ترغیب می‌کند. با استفاده از این روش، دانشجویان به طور طبیعی و با لذت مفاهیم و واژگان زبان را فرا می‌گیرند و مهارت‌های زبانی خود را بهبود می‌بخشند.
تعداد نظرات (1)
